วาดภาพคล้าย :D

เมื่อสัปดาห์ก่อนเล็กกับน้องภูมินั่งวาดรูปเล่นกัน (ปกติก็เราก็จะชวนกันคิดถึงเรื่องโน้น เรื่องนี้ ที่น้องภูมิสนใจแล้วลองให้เขาวาดออกมา เล็กก็จะนั่งวาดเป็นเพื่อนเขา แต่ก็ต่างคนต่างวาดกันไป) เล็กลองถามน้องภูมิว่า “ภูมิวาดหน้าแม่ได้ไม๊” น้องภูมิก็หยุดคิดนิดนึงแล้วก็บอกว่า “ได้คับ” จากนั้นก็ก้มหน้าก้มตาจะลงมือวาด (ตามความคิด)

เล็กบอกเขาว่า “ไม่ใช่ๆ … ต้องมองหน้าแม่ด้วย วาดแบบวาดภาพเหมือนอ่ะจ๊ะ” “ลองดูดีๆ สิว่า หน้าแม่เป็นอย่างไร ตา จมูก ปาก และทรงผมแม่เป็นอย่างไร” น้องภูมิยิ้มๆ ส่ายหน้า ทำท่าจะถอย เล็กเลยต้องให้กำลังใจว่า “เอาน่า ลองดูๆ นะ นะ นะ ^^”เล็กอยากให้น้องภูมิลองวาดภาพเหมือนดู เพราะเมื่อตอนที่เราไปงานตลาดนัดในสวน little tree มีพี่ๆ เด็กบ้านเรียนภูมิธรรม อายุประมาณ 8-9 ขวบ มานั่งรับวาด “ภาพ (ไม่) เหมือน” คิดค่าบริการแค่ภาพละ 5 บาท (น่ารักมากๆ ^^) ซึ่งภาพที่วาดออกมาแม้จะไม่ได้มีความเหมือนอย่างภาพเหมือนที่ผู้ใหญ่วาด แต่เด็กๆ ที่มาเป็นผู้วาดก็มีทักษะในการจับรายละเอียดของแบบ และวาดออกมาได้อย่างน่าสนใจมากๆ เลยค่ะ เล็กอยากรู้ว่า ถ้าเป็นเด็กเล็กอย่างน้องภูมิ (4 ขวบครึ่ง) เขาจะเห็นรายละเอียดอะไรบ้าง และจะถ่ายทอดสิ่งที่เห็นออกมาได้แค่ไหน

น้องภูมิลงมือวาดภาพเหมือนให้แม่ วาดไป  ดูไป ได้ออกมาเป็นอย่างนี้ ^^

วันรุ่งขึ้น แม่ลองให้วาดปาป๊าดูมั่ง น้องภูมิถ่ายถอดรายละเอียดที่เขาเห็นได้พอสมควรเลยค่ะ :)

วันต่อมาลองวาดนางแบบผมยาว หน้าหวาน ดูบ้าง (ออกมาไม่ค่อยจะหวานเท่าไหร่ ^^”)

พอถึงวันหยุด อาม่า, โกกิ๊ก และเหล่าอี๊มาหา ก็เลยให้น้องภูมิลองวาดภาพเหมือนให้ด้วย ^^

วาดคนในบ้านหมดแล้วลองหอบกระดาษ-ดินสอ ไปหานางแบบนอกบ้านดูบ้าง เริ่มจากใกล้ๆ บ้านก่อน – พี่ปริม ^^

ต่อด้วย ‘เมโลดี้’ เพื่อนที่โรงเรียน  (น้องภูมิไม่ค่อยมีสมาธิเท่าไหร่ ตอนที่วาดหน้าเมโลดี้ เพราะเพื่อนๆ ที่เหลือต่างมารุมล้อมด้วยความสนใจ ^^”)

คริส-เพื่อนซี้ :D

Uncle Mark (คุณพ่อของคริส) ปรากฏว่าภาพของ Uncle Mark ที่ออกมา มีความละม้ายคล้ายคุณแม่ของ Uncle Mark มากๆ (O_o)

วาดพี่หมี แก้มกลมป่อง เหมือนเด๊ะ  ^^”

ต่อไปหน้าอาเจ็กกั๊กบ้าง (เป็นภาพแรกที่เริ่มเห็นพัฒนาการรูปทรงของดวงตา จากที่เคยวาดเป็นทรงงกลมมาตลอด เริ่มเป็นทรงรีแล้ว :D)

วาดๆ ไป ก็รู้สึกว่าการชวนให้เด็กเล็กได้ทำอะไรอย่างนี้บ้างก็ดีเหมือนกันนะคะ เป็นการกระตุ้นให้เขาหัดสังเกตรายละเอียดต่างๆ และได้ลองถ่ายทอดสิ่งที่ตัวเองเห็นออกมาเป็นลายเส้น ยิ่งตอนนี้ พอเขียนได้หลายๆ หน้าแล้ว เวลาเล็กนั่งดูด้วยกันกับน้องภูมิ น้องภูมิจะมีความสุขที่ได้เห็นสิ่งที่เค้าได้ทำมากค่ะ

ลองชวนเด็กๆ เขียนดูนะคะ ไม่จำเป็นว่าต้องเป็นหน้าคนก็ได้ค่ะ ลองให้เค้าได้ใช้เวลากับสิ่งรอบตัว สังเกต และถ่ายทอดออกมาให้เราได้เห็น ได้ลองไปเดินเล่นในโลกของเด็กๆ บ้าง สนุกดีนะคะ ^^

*รูปที่น้้องภูมิวาดเพิ่มเติมจากนี้ เล็กเก็บไว้ที่ Facebook Page ของ Bhoomplay ค่ะ แวะไปดูได้นะคะ :)

วาดเล่น เล่าเรื่อง

วันก่อนเล็กกำลังนั่งปั่นงานอยู่ น้องภูมิก็มาเกาะแกะชวนเล่น เล็กเลยเอาสมุดวาดเขียนเล่มโตให้เขียนเล่นเองไปก่อนระหว่างรอแม่ พอหันกลับไปดูอีกทีก็เห็นว่าน้องภูมิเปิดวาดไปหลายหน้าเลย หน้าละขีด สองขีด -”- และพยายามจะเปิดหน้าอื่นๆ เขียนต่อไปอีก แม้ว่าเล็กจะบอกว่ายังมีที่เหลืออยู่ตั้งเยอะ น้องภูมิก็ยืนกรานว่ามันวาดไม่ได้แล้ว (เพราะไม่ใช่หน้ากระดาษว่างๆ) เฮ้อ… มันออกจะเปลืองนะเนี่ยวันหยุดที่ผ่านมาเลยคิดว่าคงต้องนั่งวาดเล่นกับลูกให้เห็นว่าหน้ากระดาษที่ลูกขีดเล่น (หรือขีดพลาด) นั้น ยังมีพื้นที่อีกมากมายที่วาดเล่นได้ เล็กเปิดหน้าที่ลูกขีดมั่วไว้ มาลากเล้นต่อ พร้อมกับเล่าเรื่องไปเรื่อยๆ ผลัดกันเล่า เล็กบ้าง น้องภูมิบ้าง ปาป๊าบ้าง และไม่ว่าลูกจะขีดอะไรออกมาเล็กก็จะพยายามต่อให้เป็นตัวละครใหม่ๆ ไปเรื่อยๆ จนเต็มกระดาษ 2 หน้าคู่กว่าครึ่งชั่วโมงที่จินตนาการ ใหลผ่านความคิด ถ่ายทอดออกมาเป็นคำพูด (ของลูก) และลายเส้น (ของแม่) รู้ตัวอีกที เล็กเองก็รู้สึกผ่อนคลายไม่น้อยเลยค่ะ ไม่รู้ว่าเล็กนั่งเล่นเป็นเพื่อนลูก หรือลูกนั่งเล่นเป็นเพื่อนเล็กกันแน่ ^_^*สีเดียวที่น้องภูมิใช้ยังคงเป็นสีแดง

อันนี้ก็ไม่ได้มั่วนะค๊าบ.บ.บ..บ.

วันนี้มีทั้งหน้าปาป๊า หน้าแม่ เลย เย้ๆๆๆๆ    \(^-^)/

เล็ก : ถ้าแม่เอารูปนี้ไปใส่กรอบ ป๊าว่าแม่เว่อร์ไม๊?
คุณก๊อก : หึ (ส่ายหัว ยิ้มๆ)

\(^-^)/ \(^-^)/ \(^-^)/ \(^-^)/ \(^-^)/

ไม่ได้มั่วนะคับแม่

เมื่อวานนี้น้องภูมิเพิ่งจะวาดภาพที่เป็นรูปเป็นร่างจริงๆ (ที่ไม่ใช่ลายเส้นขีดเขี่ย) ให้เล็กเห็น ทำเอาแม่อึ้ง ทึ่ง ปลื้ม ไปท้าง..ง.ง.วัน ^__^เล็กเองมีทักษะทางด้านวาดรูป แต่ก็จะไม่สอนให้ลูกวาดตามเรา เวลาเขียนรูปเล่นกับน้องภูมิเล็กก็จะพยายามวาดสบายๆ ไม่ได้เน้นว่าต้องสวยต้องเหมือน เอาให้ดูรวมๆ แล้วใช่ หมา ใช่บ้าน เขียนไปคุยไปกับลูก เอาเป็นว่าลูกดูรู้ว่าอะไรเป็นอะไรก็พอ บางทีไม่อยากเขียนให้เหมือนมากก็จะเขียนกลับหัว (เล็กนั่งตรงข้ามกับลูก) เขียนให้ลูกดูรู้เรื่องแต่ทางเรากลับหัว เหตุผลที่เล็กไม่อยากเขียนให้สวยหรือเหมือนมาก เพราะคิดเอาเองว่ามันจะทำให้ลูกรู้สึกว่าเส้นที่เขาพยายามจะวาดหมา วาดแมว นั้นมันดูห่างไกลจากที่ควรจะเป็น อยากให้เขาวาดในแบบที่อยากวาด

ภาพระบายสีที่เป็นภาพสำเร็จมีช่องให้ระบายสี ก็ไม่เคยให้น้องภูมิใช้ เล็กว่าภาพลักษณะนี้ไม่เหมาะกับเด็กเล็กๆ เลย มันกรอบความคิดและรูปแบบมากจนเกินไป เด็กเล็กๆ ยังไงก็ระบายเกินออกมาอยู่แล้ว ยิ่งผู้ใหญ่นิยมชมชอบแบบที่ต้องระบายอยู่ในเส้นมากเท่าไหร่ เด็กๆ ก็จะยิ่งพยายาม แต่โดยลึกๆ แล้วอาจจะรู้สึกแย่ไปด้วยที่ตัวเองทำไม่ได้ก็เพราะวาดเล่นกับตามวิธีของแม่เล็กกันมาตลอด น้องภูมิก็เลยไม่เคยวาดอะไรได้เป็นรูปเป็นร่างเลย ในขณะที่ลูกเพื่อนเล็กคนหนึ่งวาดเป็นรูปเป็นร่างได้ตั้งแต่ 2 ขวบ (คนนี้มหัศจรรย์มาก ปัจจุบัน 3 ขวบนิดๆ เขียนตัวอักษรได้แล้ว)

จนกระทั่งเมื่อวาน เราหยิบสีมาเขียนเล่นกัน น้องภูมิก็วาดรูปวงกลม ขีดๆ เขี่ยๆ แล้วก็พึมพำๆ ว่าแว่นตา เล็กก็พอดูรู้ว่าเป็นหน้าก็เลยถามว่าลูกวาดหน้าใคร น้องภูมิบอก ปาป๊า!

โอ้วๆ.ๆ.. ไม่แน่ใจว่ามั่วป่าว เลยให้ลองอีก 2-3 ครั้ง ก็วาดได้อีก สำหรับเล็กแล้ว ดีใจยิ่งกว่าตอนลูกนับเลขหรือบอกอึ ได้ซะอีก 555+