20170920-IMG_9100m

บ้านเรามักจะให้ลูกๆ ทำอะไรด้วยตัวเองเสมอหากดูแล้วเขาน่าจะทำได้

เมื่อยังเล็ก เรื่องที่ภูมิทำส่วนใหญ่ก็จะเป็นเรื่องที่ทำคนเดียวได้หรือเกี่ยวข้องกับเฉพาะคนในครอบครัว ยิ่งโตขึ้น สิ่งที่ลูกทำก็เกี่ยวข้องกับคนอื่นมากขึ้น อย่างเช่นการไปซื้อของ หรือถามข้อมูล

ด้วยความที่ยังเด็กและอยู่ในช่วงฝึกฝน บางครั้งก็จะใช้เวลานานกว่าผู้ใหญ่ ไม่ปุ๊บปั๊บทันใจ แต่เกือบทุกครั้ง ภูมิจะได้เจอผู้ใหญ่ที่เข้าใจ แนะนำด้วยความยิ้มแย้มแจ่มใส และเต็มใจรอ

ผมรู้สึกขอบคุณและมักจะกล่าวขอบคุณกับผู้ใหญ่จิตใจดีเหล่านี้ที่มีส่วนในการเรียนรู้และเติบโตของภูมิและเด็กทุกคนอยู่เสมอ เพราะเชื่อว่าประสบการณ์ดีๆ ที่เด็กๆ ได้รับจากสังคมจะช่วยบ่มเพาะจิตใจที่ดี และรู้จักการส่งต่อสิ่งดีๆ ให้กับคนอื่นต่อไป

เมล็ดพันธุ์ความดีจากการอบรมสั่งสอนในครอบครัวนั้นโตยาก หากพวกเขาไม่เคยเห็นตัวอย่างในชีวิตจริงที่เป็นเสมือนสภาพดินฟ้าอากาศที่เหมาะสมกับการเจริญเติบโต

20170920-IMG_9100

จากที่แม่กับพ่อคอยดูแลเรื่องอาหารการกินเวลาไปกินข้าวกันที่ศูนย์อาหารตั้งแต่ตัวจิ๋วๆ เราค่อยๆ ให้ภูมิดูแลตัวเองทีละนิด เริ่มตั้งแต่ไปซื้อเป็นเพื่อนแม่ ต่อมาก็ให้ไปเดินเลือกดูอาหารที่ชอบเอง โตขึ้นมาหน่อยก็ให้ช่วยไปหยิบช้อนส้อม พอร่างกายพร้อมก็ให้ถืออาหารกลับมาที่โต๊ะเอง

ถึงตอนนี้ภูมิก็สามารถดูแลตัวเองได้ทั้งหมดแล้ว ตั้งแต่ไปเดินเลือกซื้อ สั่งอาหาร จ่ายเงิน (ดูเรื่องเงินทอน) และถืออาหารกลับมาที่โต๊ะเอง

#บ้านเรียน #วิชาดูแลตัวเอง

ภูริพูดภาษาอังกฤษช้ากว่าภูมิประมาณ 1 ปี และมีรูปแบบการใช้ภาษาต่างจากภูมิ ชอบใช้คำยากๆ ทั้งที่ตัวภูริเองก็คงไม่รู้ว่าแบบไหนเรียกว่าคำยาก เป็นแบบนี้ทั้งภาษาไทยและภาษาอังกฤษ

เมื่อเย็นนี้

Bhuri: Papa, this is very funny. Seriously!
Me: Seriously?
Bhuri: Yes, seriously.

ฟังแล้วขำ แต่ก็รู้สึกน่ารักดี

 

– – ภูริ 3 ปี 7 เดือน