‘ก๊ะ’ เป็นตุ๊กตากระต่ายสีขาว นุ่มๆ เน่าๆ ที่น้องภูริรักมาก.ก.ก… ภาพที่ครอบครัวเราเห็นเป็นประจำก็คือภาพน้องภูริกอดก๊ะตอนหลับและตอนที่ตื่นลืมตามาเช้าๆ ภูริก็จะมีก๊ะอยู่ในมือเสมอ (ลากไปไหนมาไหนทั่วบ้านจนกว่าจะหายงัวเงีย) เป็นอย่างนี้มานานเกือบสามปีแล้ว จนรู้สึกว่ามันเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัว เพื่อนๆ ของครอบครัวเราจะได้อ่านเรื่องเล่าเกี่ยวกับก๊ะที่เล็กแชร์อยู่บ่อยๆ
น้องภูริรักกระต่ายตัวนี้มาก แต่เล็กก็ไม่อยากให้ลูกติดตุ๊กตามากเกินไปจนต้องมีติดตัวไปด้วยทุกที่ เพราะเล็กไม่อยากให้เราไปหลงลืมมันไว้ที่ไหน (เล็กเคยเห็นเด็กเล็กๆ ที่ทำตุ๊กตาตัวโปรดของตัวเองหาย น่าสงสารมาก T-T) เราก็เลยตกลงกันว่าเราจะพาก๊ะไปข้างนอกด้วยเวลาที่เราต้องเดินทางไปนอนค้างที่อื่นเท่านั้น ซึ่งภูริก็ตกลงและเราก็ทำอย่างนี้เสมอมา ไม่ว่าภูริไปจะนอนค้างที่ไหน ก๊ะก็จะได้ไปด้วยทุกครั้ง (อ่านเรื่องเล่าของก๊ะที่เล็กเคยแบ่งปันที่เพจได้ที่นี่นะคะ)
ครั้งนี้เรามาเที่ยวดีสนีย์แลนด์ แน่นอนว่าก๊ะก็มาด้วย เล็กให้ภูริเอาก๊ะขึ้นเครื่องด้วยเพื่อช่วยให้เขาสบายใจและหลับง่ายเวลาอยู่บนเครื่อง พอถึงโรงแรมเราก็เอาก๊ะไว้ในห้องพักเหมือนทุกครั้ง คืนแรกผ่านไปด้วยดีไม่มีอะไร คืนที่สองหลังจากที่เรากลับมาจากสวนสนุกในช่วงค่ำ คุณก๊อกนั่งเช็คงาน ส่วนเล็กเตรียมจัดกระเป๋าให้พร้อมสำหรับการเช็คเอ้าท์พรุ่งนี้เช้า เด็กๆ อาบน้ำเสร็จก็นั่งดูทีวีกัน ยังไม่มีใครผิดสังเกตอะไร
จนกระทั่งถึงเวลาเข้านอน ภูริถามหาก๊ะ ตอนที่ลูกถามหาเล็กก็รู้สึกแปลกๆ เหมือนกัน เพราะตอนที่เล็กไล่เก็บข้าวของลงกระเป๋าก็น่าจะเห็นผ่านตาบ้างแต่ก็ไม่ยักกะเห็น แต่ไม่เป็นไรก๊ะชอบหายตัวไปอยู่ตามซอกตามมุมของบ้านเป็นประจำอยู่แล้ว ห้องพักนี้ก็เล็กกว่าบ้านเรามากลองหากันดูอีกทีเดี๋ยวคงเจอ เล็กพาเด็กๆ อธิษฐานและช่วยกันหาดูจนทั่วห้องอีกครั้งแต่ก็ไม่เจอ เอาละสิ… หายไปไหนได้ไงเนี่ย! >.<
ตอนนั้นเป็นเวลาประมาณ 4 ทุ่ม คุณก๊อกกับภูมิลงไปแจ้งเรื่องที่ Lobby หลังจากทราบเรื่อง ทางโรงแรมก็ส่งเจ้าหน้าที่มาที่ห้องเพื่อตรวจสอบให้แน่ใจอีกทีว่ามันไม่อยู่ที่ห้องแน่ๆ จากนั้นซักพักทางโรงแรมก็โทรศัพท์ขึ้นมาบอกว่า มันอาจจะติดไปกับผ้าปูที่นอนตอนแม่บ้านมาทำความสะอาดและตอนนี้ยังไม่สามารถติดตามได้ เพราะเขาส่งผ้าออกไปซักข้างนอก ต้องรอตอนเช้า T_T
ตอนที่หาไม่เจอเล็กก็คิดว่าต้องเกิดจากความผิดพลาดตอนทำความสะอาดห้องแน่ๆ แต่ก็ไม่อยากจะเชื่อว่าจะเกิดขึ้นได้ เพราะถึงก๊ะจะไม่ได้เป็นตุ๊กตาตัวใหญ่แต่มันก็ไม่เล็กนะคะ (ความยาวประมาณฟุตนึง) และเวลาเราไปพักตามโรงแรมมันก็จะถูกวางทิ้งไว้บนเตียงเสมอตอนที่เราไม่อยู่ที่ห้อง …ตอนนี้เรารู้แล้วว่าเรื่องแบบนี้มันเกิดขึ้นได้ T_T
คืนนั้นน้องภูริถามหาก๊ะจนหลับไป ภูริถามว่า ก๊ะอยู่ไหน? ทำไมเขาเอามันไป? แล้วเมื่อไหร่มันจะกลับมา? เล็กตอบลูกแล้วก็กลั้นน้ำตาไม่อยู่ เพราะในใจก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันจะได้กลับมาไม๊ คิดไปสารพัด ถ้ามันติดไปกับผ้าปูที่นอนจริงๆ แล้วเขาไปทำตกหล่นระหว่างทางล่ะ!… ป่านนี้มันอยู่ที่ไหน?… ถ้าหาไม่เจอจะบอกลูกยังไง?… ลูกคงต้องถามหามันไปอีกนาน..น.. (ภูริทำรถของเล่นหายเมื่อสองเดือนก่อน ทั้งที่ไม่ได้รักมากเท่าก๊ะ แต่ทุกวันนี้ก็ยังถามหาอยู่เลย T-T;)
แล้วคืนนี้ ก็เลยเป็นคืนแรกที่ภูริกับก๊ะไม่ได้นอนด้วยกัน
ระหว่างที่เล็กพาเด็กๆ เข้านอน คุณก๊อกลงไปคุยกับเจ้าหน้าที่ของโรงแรมอีกรอบ เพื่อบอกพวกเขาว่า ‘ก๊ะ’ สำคัญกับภูริและครอบครัวเรามากแค่ไหน ครั้งนี้ Housekeeping Manager และ Assistant เดินออกมาพูดคุยด้วยตัวเอง เจ้าหน้าที่ทั้งสองคนก็ตกใจกับเรื่องที่เกิดขึ้น ขอโทษและพยายามอธิบายถึงสิ่งที่พวกเขาจะทำให้เราได้ในคืนนี้ …แต่ก็ไม่สามารถทำอะไรได้มากนัก
ก่อนกลับขึ้นมาที่ห้อง Housekeeping Manager ขอให้คุณก๊อกเลือกของเล่นอะไรก็ได้จากร้านค้าไปให้ภูริเพื่อเป็นการปลอบใจ คุณก๊อกกลับขึ้นห้องมาพร้อมกับตุ๊กตามิคกี้เมาส์ (คุณก๊อกบอกว่าเขารู้ดีว่ามันแทนไม่ได้ แต่เห็นว่าตอนที่มาถึงที่นี่ภูริตื่นเต้นเวลาเจอมิคกี้เมาส์ เลยคิดว่าตุ๊กตามิคกี้เม้าส์ตัวนี้น่าจะช่วยได้บ้าง)
คุณก๊อกขึ้นมาถึงห้องเด็กๆ ก็หลับหมดแล้ว มีแต่เล็กนั่งน้ำตาไหลอยู่ T-T คุณก๊อกเล่าให้ฟังเรื่องของเล่นที่ทางโรงแรมฝากมาให้น้องภูริเพื่อปลอบใจ ความรู้สึกเล็กตอนนั้นบอกไม่ถูก รู้สึกว่าทางโรงแรมเขาก็พยายามที่จะดูแลเราดีนะ แต่ไม่สิ ไม่อยากได้ของเล่นใหม่ อยากได้กระต่ายเน่าตัวเดิม! เล็กเดินเอาตุ๊กตามิคกี้เมาส์ตัวนั้นไปคืน ยืนน้ำตาซึม ไม่ได้โวยไม่ได้เหวี่ยง แค่บอกเขาว่าเล็กขอไม่รับนะ แต่ขอร้องให้พวกคุณไปตามหาตุ๊กตากระต่ายตัวนั้นให้เจอ แล้วพามันกลับมาให้ได้ก่อนที่เราจะกลับ มันมีความหมายกับครอบครัวเรามาก ตุ๊กตาใหม่อีก 10 ตัวก็แทนไม่ได้ Housekeeping Manager 2 คน ยืนฟังเล็กอย่างเข้าใจ (และพยายามหาคำพูดที่จะปลอบป้าคนนี้) ทั้งสองรับปากว่าจะพยายามอย่างดีที่สุดและขอโทษอย่างมากกับความผิดพลาดที่เกิดขึ้น
คืนนั้นดูเหมือนเล็กจะหลับยากกว่าภูริซะอีก คิดถึงหน้าก๊ะแล้วก็ใจหาย เริ่มไม่แน่ใจแล้วว่า นี่ลูกติดตุ๊กตา หรือว่าเราติดตุ๊กตาลูกกันแน่ >.< คิดๆ แล้วก็คิดถึงเรื่องของเอ็ดเวิร์ด ทูเลน (หนังสือเล่มโปรดของเล็กเมื่อ 10 ปีที่แล้ว) กระต่ายกระเบื้องที่ผลัดพรากจากเจ้าของตัวนั้น กว่ามันจะกลับมาเจอเจ้าของอีกทีก็ตอนที่เจ้าของโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว แต่ก๊ะมันเป็นตุ๊กตาผ้ามันคงไม่ทรหดอดทนได้เป็นสิบปีขนาดนั้น >.< …ภาพการผจญภัยของบรรดาของเล่นใน Toy Story ผุดขึ้นมาในหัว ก๊ะมันคงจะเรียก ภูริ! ภูริ! ชั้นอยู่ในกองผ้า… ช่วยด้วย..ย.ย.!!. แต่ก็… ขอบคุณพระเจ้ายังไงมันก็เป็นเพียงแค่ตุ๊กตา ดีแค่ไหนแล้วที่ไม่ได้มีเรื่องร้ายๆ เกิดขึ้นกับลูกๆ ของเรา ….หรือว่า.. ถึงเวลาที่พระเจ้าเห็นว่าภูริควรจะ..เติบ..โต.ขึ้..น… Z..z..z…..z…..คร่อก..ฟี้…
ตอนเช้าก็เป็นอย่างที่เราคิดไว้ ภูริถามหาก๊ะตั้งแต่ตื่นลืมตา ภูริเก่งมาก ภูริแค่ถามหา ภูริไม่ร้องไห้ ไม่โยเย (แต่ถามวนอยู่อย่างนั้น แล้วก็พูดซ้ำๆ ว่าภูริคิดถึงก๊ะอะแม่ T-T) เล็กบอกเขาไปว่าเจ้าหน้าที่เขากำลังไปตามหาให้อยู่นะ มาอธิษฐานกัน
คุณก๊อกแต่งตัวเสร็จก็รีบลงไปที่ Lobby เพื่อตามเรื่อง ระหว่างที่รอเจ้าหน้าที่เช็คเรื่องให้อยู่ Mr.Hong ซึ่งเป็น Housekeeping Manager รอบนี้ ก็มาพบคุณก๊อกบอกว่าได้รับเรื่องต่อจาก Housekeeping Manager เมื่อคืนแล้ว Mr.Hong กล่าวขอโทษในเรื่องที่เกิดขึ้นอีกครั้งแล้วบอกว่าเขาเพิ่งได้รับการติดต่อมาว่าเจอตุ๊กตากระต่ายแล้ว ตอนนี้กำลังส่งกลับมา ถ้ามาถึงแล้วจะรีบเอามาให้ทันที
ครึ่งชั่วโมงหลังจากนั้น ระหว่างที่พวกเรากำลังเดินเล่นในสวนของโรงแรม Mr.Hong ก็กึ่งวิ่งกึ่งเดินเข้ามาหาพวกเราพร้อมกับถุงพลาสติกในมือ เขาย่อตัวลงตรงหน้าภูริแล้วค่อยหยิบก๊ะออกมาจาถุงพลาสติก ก๊ะของภูริ ก๊ะตัวเดิม ที่เพิ่มเติมคือตัวมันแฟ่บลงและขาวจั๊วะเลย (โดนน้ำยาซักผ้าขาวและลงเครื่องปั่นหนักไปแล้วแน่นอน) เสื้อยืดสีเทาตัวที่แม่เพิ่งตัดให้ก่อนเดินทางมาก็ไม่อยู่แล้ว (ไม่เป็นไรเดี๋ยวแม่ตัดให้ใหม่) ขอบคุณพระเจ้า ยังไงก๊ะก็กลับมาแล้ว… ไปเที่ยวมาสนุกไม๊ รู้ป่าวแม่เป็นห่วง
Mr.Hong กล่าวขอโทษน้องภูริและครอบครัวเราอย่างอ่อนน้อม พร้อมบอกกับเราว่าเขาเข้าใจดีว่าเรื่องนี้ละเอียดอ่อนและเขาเสียใจมากๆ กับเรื่องที่เกิดขึ้น และขอมอบตุ๊กตามิคกี้เมาส์ (ตัวเมื่อคืน) ให้ภูริเพื่อเป็นการขอโทษ ภูริดีใจมากที่ก๊ะกลับมาและก็ดีใจด้วยที่มีเพื่อนใหม่เป็นมิคกี้เมาส์ พวกเรากล่าวขอบคุณ Mr.Hong ที่พยายามอย่างเต็มที่เพื่อแก้ไขปัญหาและช่วยให้เด็กๆ ไม่ต้องกลับบ้านไปพร้อมกับความทรงจำที่ไม่ดี … เพราะที่นี่คือดีสนีย์แลนด์
เสร็จเรื่องแล้วเราก็เดินไปที่ห้องอาหารเพื่อทานอาหารเช้า ภูริอุ้มก๊ะไว้แนบตัวกอดมันแล้วพูดว่า “ขอโทษนะ” เล็กได้ยินก็เลยหันไปยิ้มแล้วบอกลูกว่า “มันไม่ใช่ความผิดของน้องนะ” ภูริตอบว่า “ไม่ใช่ความผิดของน้อง แต่น้องน่ารัก” ^^
พอกลับมาถึงบ้านเล็กก็จัดการเปลี่ยนใส้ก๊ะให้ใหม่หมดเลย เพราะมันคงโดนปั่นด้วยเครื่องซักที่แรงมาก ใยสังเคราะห์เดิมถูกอัดจนเป็นก้อน หัวฟีบแบน ตัวเหี่ยว ส่วนใยสังเคราห์อย่างดีชุดใหม่ที่เพิ่งเติมไปให้ไม่ถึงสองเดือน ก็ไม่ฟูแล้ว ดูสภาพสิคะ
เปลี่ยนใส้ใยสังเคราะห์ให้ใหม่แล้วค่อยดูดีขึ้นหน่อย เล็กตัดเสื้อยืดตัวใหม่ให้แทนตัวที่หายไปด้วย ตอนนี้ก๊ะกลับมาหล่อเหมือนเดิมแล้วค่ะ :D
ใครที่เคยมีประสบการณ์คล้ายๆ อย่างนี้แบ่งปันกันได้นะคะ โพสหน้าเล็กจะเขียนเล่าเรื่องน่ารักๆ ในดีสนีย์แลนด์ที่เราประทับใจให้อ่านนะคะ รอติดตามค่ะ :D
*** อ่านบล๊อกแล้วตามไปเจอกันได้บ่อยๆ ได้ที่ Facebook.com/bhoomplay นะคะ ***
—
ตอนนี้ ดิสนีย์แลนด์มีโปรโมชั่นห้องพักกับส่วนลดสูงสุดถึง 35% และสามารถอัพเกรดห้องพักได้ฟรี! ถึงวันที่ 31 มีนาคม พ.ศ.2560 นะคะ ดูรายละเอียดและจองผ่านลิงก์ด้านล่างได้เลยค่ะ
เช้านี้ลุงเด้งพาพวกเราไปทานอาหารเช้ากันที่ห้องอาหาร Enchanted Garden ในโรงแรม Disneyland Hotel โรงแรมนี้การตกแต่งจะเป็นแนวเจ้าหญิง สวยงาม น่ารัก เจ้าหญิงมากๆ ใครที่ชอบถ่ายรูป โพสท่าสวยๆ ในโรงแรมนี้มีมุมสวยๆ เพียบเลยค่ะ อย่าลืมแต่งตัวสวยๆ นะคะ ^^
ในห้องอาหารก็เช่นเดียวกัน ตกแต่งสวยเนี้ยบมากๆ พูดถึงเรื่องการตกแต่งและการดูแลสถานที่ของที่นี่ เล็กคะแนนเต็ม 10 เลยค่ะ ทุกที่ใน Disneyland ล้วนสะอาดสะอ้าน (ในห้องน้ำที่สวนสนุกอาจจะมีบางจุดที่เลอะเทอะบ้าง แต่ถ้าเทียบกับปริมาณคนที่มาใช้แล้ว ถือว่าดูแลได้ดีมากเลยค่ะ)
อาหารเช้าเป็นแบบบุฟเฟ่ต์ แต่ไม่ธรรมดาตรงที่จะมีตัวการ์ตูนดังๆ อย่าง มิคกี้เมาส์ มินนี่เมาส์ มาเดินให้เราถ่ายรูปด้วยอย่างใกล้ชิด ครั้งแรกที่มิคกี้เมาส์เข้ามาหยอกล้อกับน้องภูริ น้องภูริหน้าเบ้และเหมือนจะกลัวๆ แต่ก็ไม่ได้ร้องไห้ แต่พอเขามาเล่นด้วยบ่อยๆ ก็เริ่มชอบใจ จำพี่มิคกี้เมาส์ได้เลย ทีนี้เวลาเดินไปทางไหนเจอหูกลมๆ ดำๆ ก็จะชี้ให้แม่ดูและกำมือสองข้างไว้บนหัวเหมือนหูมิคกี้เม้าส์ตลอด ^^
น้องภูมิเดินไปขอลายเซ็นพวกตัวการ์ตูน แต่ละคนก็เซ็นเป็นลายเซ็นของตัวการ์ตูนนั้นๆ ซะด้วย ทำเอาเด็กชายยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เชียว :D
อิ่มท้องแล้วเราก็นั่งรถบัสไปยัง Disneyland Resort น้องภูมิเปิดดูคู่มือและแผนที่ แล้วก็เลือกที่จะไปนั่งเรือ Jungle River Cruise ที่ Adventureland เป็นอย่างแรก เราทั้งหมดจะนั่งเรือล่องผจญภัยไปตามลำน้ำที่เต็มไปด้วยสิ่งลี้ลับและสัตว์ร้าย ต้องบอกว่ามันสนุกมากอ่ะค่ะ รายละเอียดต่างๆ ทำออกมาได้เหมือนมาก เหมือนเราได้เข้าไปผจญภัยในป่าลึกที่เต็มไปด้วยอันตรายจริงๆ แต่อุ้มลูก 1 ขวบไปด้วยได้ :D
ตอนแรกคิดว่าเขียนเล่าเรื่องที่ Disneyland ซัก 2 ตอนก็น่าจะหมด แต่เอาเข้าจริงยังมีเครื่องเล่นสนุกๆ ที่ยังไม่ได้เล่าอีกหลายอย่างเลยค่ะ แต่โพสนี้มันชักจะย๊าว..ว.. ยาวแล้ว ขอติดไว้เล่าต่อตอนที่สามแล้วกันนะคะ ^^ โพสหน้าเป็นตอนจบแน่นอนละ อย่าลืมติดตามนะคะ :D
Disneyland ยังไม่เคยอยู่ในจุดหมายปลายทางการท่องเที่ยวของครอบครัวเราเลย เพราะเรามักจะมีเวลาเดินทางท่องเที่ยวกันแค่ระยะสั้นๆ การไปเที่ยวสวนสนุกขนาดใหญ่นั้นต้องใช้เวลาทั้งวันหรือมากกว่าหนึ่งวันจึงจะสามารถเที่ยวเล่นได้ทั่ว น้องภูมิก็เลยยังไม่มีโอกาสได้ไปดิสนีย์แลนด์ พอลุงเด้งมาชวนไปเที่ยวเล่นบ้านคุณมิคกี้เมาส์แบบเต็มๆ 2 วัน 2 คืนอย่างนี้ มีหรือที่น้องภูมิจะปฏิเสธ >.<
ทริปนี้เราพักที่ Disney’s Hollywood Hotel หลังจากฝากกระเป๋าแล้ว เราก็ไปทานติมซำหน้าตาน่ารักๆ ที่ห้องอาหารจีนชื่อ Crystal Lotus ซึ่งอยู่ในโรงแรม Disneyland Hotel ค่ะ
อาหารที่นี่หน้าตาน่ารักสุดๆ >.< และอร่อยมากด้วย น้องภูมิชอบซาลาเปาหน้าการ์ตูนมากๆ หลังจากจัดการของตัวเองหมดแล้วก็มาหยิบเอาของปาป๊าไปกินอีก ^^ จานที่เล็กกับคุณก๊อกชอบมากชื่อว่า Wok-fried Shrimps and Disney Root Vegetables น่ารักเก๋ไก๋ตรงที่ผักต่างๆ ในจานจะตัดมาเป็นรูปมือมิคกี้ คลุกเคล้ามากับเนื้อกุ้งกรอบเด้ง รองเผือกทอดกรุบกรอบไว้ด้านล่าง เวลาตักทานจะรู้สึกว่าทั้งหมดนี่รสชาติมันช่างเข้ากันสุดๆ ^^ อีกจานนึงที่ชอบก็คือ Double-boiled Conpoy and Sea Whelk Broth เป็นหัวไชเท้าสอดใส้หอยเชลล์ตุ๋น ซึ่งทำมาออกมาเป็นหน้ามิคกี้เมาส์ ใส่เป๋าฮื้อด้วยรสชาติกลมกล่อมมากๆ เขียนถึงตรงนี้ยังนึกถึงรสชาติได้อยู่เลยค่ะ :D
เสร็จจากอาหารกลางวัน เรานั่งรถบัสจาก Disneyland Hotel มุ่งหน้าสู่ Disneyland Resort (ที่นี่จะมีรถบัสบริการฟรี วิ่งวนเพื่อรับส่ง 3 จุด คือ Disney’s Hollywood Hotel – Disneyland Hotel – Disneyland Resort ระยะห่างของแต่ละจุดประมาณ 5 นาที และรถบัสจอดรับทุกๆ 15-20 นาทีค่ะ)
พอเดินเข้าไปถึงด้านใน ก็ใกล้กับเวลาที่จะมีการแสดง Fantasy Parade เราจึงเตร็ดเตร่อยู่ที่ถนนสายหลัก (Main Street USA) เพื่อรอชมขบวนพาเหรดกัน
การแสดงทุกชุดในขบวนพาเหรดสวยงามและน่าประทับใจมากๆ ทั้งรายละเอียดของการตกแต่งขบวนรถ ชุดนักแสดงเสื้อผ้า หน้า ผม รอยยิ้ม และลีลาท่าทางของตัวการ์ตูนต่างๆ
จากถนนสายหลัก เราเดินตรงเข้าสู่ปราสาทเจ้าหญิงนิทรา (ตามคู่มือเขียนว่าอย่างนั้น แต่สำหรับน้องภูมิ มันคือโลโก้ปราสาท Disneyland แบบที่เห็นใน DVD ก่อนดูการ์ตูน ^^ เหมือนเปี้ยบ)
วันนี้เรายังไม่ได้เล่นอะไรมากนักใน Fantasyland เพราะน้องภูมิอยากจะไปที่ Tomorrowland มากกว่า (ตรงนี้คงไม่ค่อยน่าสนใจมากนักสำหรับเด็กผู้ชาย ^^’) ก่อนออกจาก Fantasyland เราแวะทานขนมเติมพลังกันที่ Royal Banquet Hall ได้ทานขนมหน้าตาน่ารักกันอีกแล้ว คราวนี้เป็นเค้กราชินีเอลซ่า เจ้าหญิงอันนาและโอลาฟ ^^
เข้าสู่ Tomorrowland น้องภูมิก็วิ่งปรู้ด..ด.. ไปที่เจ้า Space Mountain ทันที เพราะเป็นเครื่องเล่นหนึ่งที่น้องภูมิอ่านในคู่มือแล้วอยากเล่นมากๆ ลักษณะจะเป็นรถไฟเหาะในร่มสุดไฮเทค เหมือนกับว่าเราขับยานพุ่งทะยานไปในอวกาศ น้องภูริไม่สามารถเล่น Space Mountain ได้ เล็กก็เลยให้สองพ่อลูกเขาเข้าไปเล่นกัน ส่วนเล็กกับน้องภูริเดินเล่นรออยู่ข้างนอก
ปิดท้ายคืนนี้ด้วยขบวนพาเหรด Disney Paint The Night ที่งดงาม อลังการไม่แพ้พาเหรดเมื่อตอนบ่ายเลยค่ะ นักแสดงและขบวนรถถูประดับประดาไปด้วยไฟสีสันสดใส และมีลูกเล่นการเปลี่ยนสีของไฟที่แปลกตามากๆ คือ ผู้ชมคนไหนที่มี Paint brush ของเล่น (หาซื้อได้ในนั้นอ่ะค่ะ) ก็สามารถเอามาเล่นกับนักแสดงได้ คือเมื่อเอา Paint brush ไปแตะที่ตัวนักแสดง สีของไฟที่ตัวนักแสดงก็จะเปลี่ยนไป ไฮเทคสุดๆ >.< อากาศก็กำลังเย็นสบาย นั่งดูไปได้เพลินๆ เลยค่ะ
เราอยู่ใน Disneyland Resort เที่ยวเล่นสนุกจนลืมเหนื่อย แต่ตอนเดินกลับมารอขึ้นรถบัสกลับโรงแรมนี่แทบจะหมดแรง >.< จุดที่จอดรถกับประตูเข้าออก Disneyland Resort ไกลกันพอสมควรเลยค่ะ (เก็บแรงไว้เผื่อตอนเดินกลับออกมาด้วยนะคะ >.<) วันนี้ใช้พลังกันไปมากพอกลับถึงโรงแรม ทานอาหารค่ำ อาบน้ำเสร็จ เด็กๆ ก็สลบกันหมด ^^’
พรุ่งนี้เราจะมีเวลาค่อนข้างเต็มวัน มีเครื่องเล่นสนุกๆ สำหรับวันที่สองอีกเพียบ รอตามอ่านตอนที่สองนะคะ :D
BhoomPlay 