สิงคโปร์ โอ๊ะ โอ Day 4

เช้านี้ผมพยายามลุกขึ้นมาแต่เช้าเพื่อจะเดินออกไปถ่ายรูปเล่นเหมือนเมื่อวาน แต่ก็ต้องถอยกลับเพราะเจอฝนตกแต่เช้า แถมต้องรีบเปลี่ยนแผนการเดินทางท่องเที่ยววันนี้ใหม่ เพราะตามแผนเดิม ที่ๆ เราจะไปเดินกันส่วนใหญ่วันนี้จะเป็น Outdoor ครับ เที่ยวบินกลับของเราออกตอนประมาณ 2 ทุ่มนิดหน่อย เราจะมีเวลาอีก 1 วันเต็มๆ แต่ก็ยังมีอีกหลายที่ๆ เรายังไม่ได้ไปกันเลย และคิดว่าคงจะอดไป เมื่อดูจากฝนที่มาต้อนรับเราแต่เช้าไหนๆ ก็ตื่นเช้าแล้ว และต้องไปที่ๆ ไม่ต้องตากฝน เราจึงเลือกไปเปิดหู เปิดตาที่ห้างสรรพสินค้า Mustafa ห้างฯ แขกที่เปิดตลอด 24 ชั่วโมง เค้าว่าของถูกนักหนา ขอแว๊บไปดูนิดนึงก็ได้ ตามข้อมูลที่ถามมา เราจะต้องนั่งรถเมล์ไป 2 ต่อ แต่หลังจากที่ลงจากรถเมล์คันแรก สอบถามคนขายของใน 7-11 ดูว่าจะต้องขึ้นรถเมล์สายอะไรต่อ เค้าแนะนำว่า นั่ง Taxi ไปเลย ง่ายกว่า ถูกกว่า เพราะมันไปอีกนิดเดียว.. เราก็เลยตัดสินใจนั่ง Taxi ไป แล้วก็จริงตามที่เค้าว่า สบายกว่า ถูกกว่า เยี่ยมเลย!เจ้าของห้าง Mustafa เป็นแขก และตั้งอยู่ในย่านที่เค้าเรียกกันว่า Little India ดังนั้น ถ้าเราจะเรียกว่าเป็นห้างฯ แขก ก็ดูจะไม่เกินเลยไปนัก ภายในห้างจัดวางของได้อารมณ์ไม่แคร์ความสวยงามเอามากๆ ถ้าเดินในโซนเครื่องไฟฟ้า แว่นตา นาฬิกา ก็จะได้บรรยากาศเหมือนเดินอยู่ตามคลองถม รู้สึกเหมือนว่าทุกอย่างเป็นของปลอมไปหมด แต่ถึงแม้ว่า เค้าจะบอกกันว่า ในนี้เป็นของแท้กันนะ สำหรับผม ถ้ารู้ไม่จริงก็ไม่กล้าซื้อเหมือนกันครับ แต่สุดท้าย เราก็ได้ของติดไม้ ติดมือกลับออกมากันนะครับ ราคาไม่แพงมาก คิดซะว่า ถ้าโดนหลอกก็หยวนๆ แล้วกัน แต่ถ้าเป็นของแท้ ก็คุ้มล่ะ : )หลังจากช๊อปปิ้งที่ Mustafa เสร็จ ออกมานึกว่าจะได้เห็นสีฟ้าสดใส กลับเจอฝนเหมือนเดิม : ( และดูทีท่าแล้ว ไม่น่าจะหยุดง่ายๆ มื้อเที่ยงของเราจึงต้องทานกันแถวๆ นั้น ซึ่งก็จะมีแต่อาหารแขกที่เราไม่มีไอเดียเลยว่าจะสั่งอะไรทานยังไง แต่เอาละ ไหนๆ ก็ไหนๆ ขอเลือกร้านที่มีรูปถ่ายอาหารแล้วกัน แต่อย่าถามเลยครับว่าอร่อยไม๊ที่สั่งมา -“-ระหว่างทานข้าวไป ก็กางแผนที่ดูไป ว่าจะปรับโปรแกรมช่วงบ่ายยังไงกันดี เกณฑ์ คือ ต้องเดินทางจากที่นี่ไปง่าย เป็น indoor ไม่ต้องใช้เวลามาก และเดินทางกลับมาที่โรงแรมเพื่อเอากระเป๋าได้สะดวก คิดไป คิดมา ไม่พ้นห้างสรรพสินค้า.. ว่าแล้ว หลังทานเสร็จ เราก็มุ่งหน้าไปถนน Orchard ถนนสวรรค์แห่งคนรักการช๊อปปิ้ง โดยเดินไปที่สถานี MRT ที่ใกล้ที่สุด และไปโผล่ที่กลาง Orchard เลย การเดินในสถานี MRT ใต้ดินน่าประทับใจมาก สวย ทันสมัย ให้อารมณ์เหมือนเดินอยู่ในสนามบินซะมากกว่า บางช่วงเดินจากช่องเล็กๆ อยู่ดีๆ เลี้ยวออกมานิดนึงกลายเป็นเหมือนห้องโถงอาคารสำนักงานขนาดใหญ่ มีบันไดเลื่อน 5 ชุด เรียงกันเป็นแนวยาว (ขนาดว่ากล้องเราเก็บได้ไม่ครบอะครับ)จากสถานี MRT ที่ลง เราโผล่มาที่ห้าง @313 บนถนน Orchard และเราก็ต้องติดอยู่ที่นี่เลยครับ แรกทีเดียวเราตั้งใจจะเดินไปที่ Flagship Store ของร้านหนังสือ Kinokuniya ที่ได้ชื่อว่าเป็นร้านหนังสือที่ใหญ่เป็นอันดับสองในเอเชีย ซึ่งอยู่ถัดจากห้างนี้ไปอีก 3 บล๊อค แต่ตอนนี้ฝนยังตกอยู่ แค่ 3 บล๊อคก็ไกลเกินไปสำหรับเรา โชคดีที่ @313 มีร้านหนังสือ Harris อยู่ เราเลยได้เข้าไปเลือกดูหนังสือกันแก้ขัด แม่เล็กได้หนังสือคริสเตียนของเด็กๆ ติดไม้ติดมือกลับมาแค่พอหิ้วไหว (แม่เล็กบอก ใจจริงอยากจะซื้อเยอะกว่านี้เพราะถูกมาก) หลังจากที่แอบมีความหวังลึกๆ ว่าฝนจะหยุดตก เพื่อจะได้เดินไปร้านหนังสือ.. แต่เราก็ต้องตัดใจเมื่อเดินออกไปดูที่หน้าห้างอีกทีก็ไม่มีทีท่าว่าฟ้าฝนจะเป็นใจเลย แม่เล็กเลยเสนอว่า ไปหาอะไรอร่อยๆ ทานกันดีกว่า เราก็เลยไปแวะกินขนมปังปิ้ง กับชานมไข่มุกกันที่ร้าน Toast Box เติมความสดชื่นก่อนเดินทางกลับไปที่โรงแรมระหว่างเดินกลับ เราแวะไปเดินเล่นใน Mall ที่ Raffles Hotel กัน หรูหรา สวยงาม สมเป็นโรงแรมคลาสสิค สไตล์โคโลเนียล ภายในมีแต่ร้าน brand name ขายสินค้าระดับสูง แพงกว่าค่าใช้จ่ายทั้งหมดของเราตลอดทริปนี้อีก :D สำหรับเรา แค่ได้มีโอกาสเห็นสถาปัตยกรรมดีๆ สัมผัสบรรยากาศสบายๆ แบบนี้ ก็มีความสุขแล้วเราออกเดินทางจากโรงแรมกันประมาณ 3 โมงกว่าๆ โดยใช้บริการ MRT จากสถานี Bugis ไปที่สนามบิน Changi เหมือนตอนขามา ถึงแม้ว่าของจะพะรุงพะรังไปนิด แต่ก็ถือว่าสะดวกสบายครับ ที่ต้องไปเร็วก็เพราะว่าจะต้องเผื่อเวลาทำเรื่อง Tax Refund ทานอาหารเย็น เช็คอิน และอาจจะแวะช๊อปปิ้งของฝากนิดๆ
ถึงตอนนี้ น้องภูมิยังไม่ได้นอนเลยทั้งวันเพราะเจ้าตัวไม่ยอมนอน แม้จะดูเหมือนง่วงๆ บ้าง แต่พอเราเดินผ่านอะไรที่น่าสนใจก็วิ่งปรี่เข้าไปเล่นได้ทันทีเหมือนกัน เราทำเรื่อง Tax Refund เสร็จก็เดินมุ่งหน้าไปที่ Gate เลย เพราะเมื่อยสะสมจนเดินช้อปต่อไม่ไหวแล้วเครื่องของเราล่าช้ากว่ากำหนดไปประมาณ 1 ชม. เข้าใจว่าเป็นที่สภาพอากาศนะครับเพราะฝนยังคงตกอยู่ น้องภูมิขึ้นเครื่องแล้วก็ยังเล่นไม่ยอมนอนอยู่ดี แต่เขาบอกแม่เล็กว่า พอเครื่องบินขึ้นแล้วเขาจะนอน แล้วก็เป็นอย่างนั้นจริงๆ นะครับ พอเครื่องขึ้นสู่ท้องฟ้าก็หลับป๊อก ยาว… จนถึงเช้าวันใหม่เลย :)จบแล้วครับ ทริปเดินทางไกลที่สุดและห่างบ้านนานที่สุดขของเด็กชายภูมิ แม่เล็กกับผมเหนื่อยมาก..แต่ก็สนุกมากครับ เป็นทริปที่ดีมากๆ ไม่ผิดหวังเลยที่ได้สิงค์โปร์เป็นจุดหมาย..