ภูริล้างจมูกครั้งแรกประมาณขวบนิดหน่อย ไม่โวยวาย ไม่ร้องไห้ ล้างได้ชิลๆ

แต่ความที่เป็นเด็กสุขภาพดีไม่ค่อยเจ็บ ไม่ค่อยป่วย ก็เลยไม่เคยต้องล้างจมูกอีกนานเป็นปี มาเป็นหวัดมีน้ำมูกอีกทีก็ตอน 3 ขวบ ทีนี้โตแล้วไงก็มีโวยวายไม่ยอมล้าง กล่อมยังไงก็ไม่ยอม ร้องไห้ท่าเดียว จนแม่ถอดใจ ต้องปล่อยให้คัดจมูกไป ดูแลทางอื่นๆ ไปจนกว่าจะหาย

เมื่อเดือนที่แล้วก็เป็นหวัดมีน้ำมูกอีก แม่เห็นว่าโตขึ้นมาอีกนิดแล้ว น่าจะพูดกล่อมได้บ้าง ที่ไหนได้ ยิ่งโตยิ่งร้องไห้หนักกว่าเดิม

ยืนยันหนักแน่นมากว่าจะไม่ล้าง แม่งัดทุกแผนออกมาใช้ ถึงขนาดประเคนติดสินบนเด็กด้วยสารพัดสิ่งที่ชอบ ตะล่อมอยู่ 2-3 วัน ให้พี่ภูมิล้างให้ดูก็แล้ว แม่เปิดคลิปหมอรักษาคนเป็นไซนัสให้ดูก็แล้ว ยังไงก็ไม่ยอม

ช่วงที่กำลังใช้ความพยายามเกลี้ยกล่อมภูริกันอยู่ พี่ภูมิก็หยิบกระดาษกับดินสอมาแล้วก็นั่งวาดภาพนี้พร้อมกับอธิบายให้ภูริฟังว่า ถ้าไม่ล้างจมูกและเป็นหวัดไปนานๆ จะเกิดอะไรขึ้นบ้าง

รูปวาดและวิธีอธิบายของพี่ภูมิทำเอาเราทุกคนแม้แต่ภูริขำกันจนน้ำตาไหล แม้ภาพนี้จะไม่สามารถทำให้ภูริยอมล้างจมูกได้อยู่ดี แต่ก็เป็นภาพที่สร้างความสุขและความทรงจำที่ดีให้กับเราทุกคน

วันรุ่งขึ้น แม่บอกภูริว่าถ้าภูริไม่ยอมจริงๆ แม่คงต้องบังคับแล้ว เราปฏิบัติการกึ่งบังคับในครั้งแรก และหลังจากที่เด็กรู้ว่ามันไม่ได้มีอะไรน่ากลัว หรือเจ็บปวด ก็เริ่มให้ความร่วมมือแต่โดยดี

ถึงตอนนี้ผ่านมา 4-5 วัน ขอบคุณพระเจ้า ภูริสามารถล้างจมูกได้สบายๆ เช้า-เย็น และน้ำมูกก็ลดลงมากจนแทบไม่มีแล้ว