ขำๆ กับคนหน้าขาวๆ

ขอบคุณพระเจ้าที่วันเสาร์ที่ผ่านมาอาการหวัดของน้องภูมิดีขึ้นมาก เพราะเรามีโปรแกรมที่ไฮไลท์ไว้บนปฏิทินตั้งแต่ปลายเดือนกันยาว่าจะต้องไม่พลาด ก็คือ พาน้องภูมิไปดูการแสดงคนหน้าขาว ที่หอศิลปวัฒนธรรมแห่งกรุงเทพมหานคร ตรงสี่แยกปทุมวัน บอกน้องภูมิตอนเย็นวันศุกร์ไว้ว่า “We’ll see the show at the museum tomorrow. This museum you’ve never been before.” แล้วก็อธิบายต่อเรื่องการแสดงคนหน้าขาวนิดหน่อย ก่อนนอนน้องภูมิบอกผมว่า “I’m excited to go to the museum.”เราไปถึงประมาณเที่ยงครึ่ง ยังไม่ค่อยมีคนมา เลยได้นั่งด้านหน้าสุด ^ ^ แถมโชคดีที่การแสดงเลื่อนไปเป็นบ่ายโมงครึ่ง ก็เลยพอมีเวลาไปซื้อ burger มานั่งกินกันระหว่างชมการแสดงอีกด้วย :)ส่วนใหญ่มากันเป็นครอบครัวครับ ตลอดการแสดง มีเสียงหัวเราะจากเด็กๆ อยู่ตลอดเวลา โดยเฉพาะน้องคนข้างๆ ดูจะเส้นตื้นเป็นพิเศษ หัวเราะมันส์มากจนน้องภูมิหัวเราะตามไปด้วย และบางช่วงก็นั่งจ้องกันตาไม่กระพริบ เพราะจดจ่อว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อไป (การแสดงคนหน้าขาวจะเป็นการแสดงแบบไม่มีบทพูด เราจะต้องสังเกตุและปะติดปะต่อเรื่องราวจากท่าทางของนักแสดงเองครับ)จะนั่งดูมาราธอนจนถึงเย็นๆ สงสัยจะไม่ไหวครับ :D พอจบการแสดงของกลุ่มแรก น่าจะเกือบ 1 ชั่วโมง เราก็พาน้องภูมิไปดูงานอื่นๆ ภายในอาคารหอศิลปฯ ค่อยๆ ไล่ไปตั้งแต่ชั้นล่างสุดจนถึงชั้นบนสุด ดูการเขียนภาพเหมือนบุคคลที่ต้องยกนิ้วให้เลย และเกือบได้เสียเงินกับของ handmade สวยๆ ที่วางขายอยู่เดินต่อขึ้นไปชมงานศิลปะที่ห้องแสดงงานศิลปะที่ชั้น 7-9 เพลิดเพลินมากๆ (บริเวณนี้จะไม่อนุญาติให้หิ้วกระเป๋าขึ้นไป และไม่ให้ถ่ายภาพด้วย.. น่าเสียดายมาก)หลังจากเดินจนเมื่อยก็มานั่งพักเหนื่อยกันตรงริมกระจกชั้น 5 ด้านที่หันไปทาง MBK น้องภูมิกับแม่เล็กก็มาสนุกกันต่อกับการนั่งโบกมือทักทายรถไฟฟ้า BTS ที่วิ่งผ่านไปมา ก่อนออกจากหอศิลปฯ ไปทานอาหารมื้อเย็นกันไม่รู้ว่าน้องภูมิเองจะดูรู้เรื่องแค่ไหนนะครับ ที่แน่ๆ วันนี้ เป็นอีกครั้งนึง ที่คำว่า “museum” ไม่เคยทำให้น้องภูมิผิดหวังเลย